TV Series: Barry

Η αρμονική συνύπαρξη βίας και κωμωδίας σε μια σειρά είναι δύσκολο επίτευγμα, ειδικά αν το δοκιμάζει μια σειρά που φλερτάρει με τη δομή των sitcom κωμωδιών (κυρίως ως προς τη διάρκεια). Παρ’ όλα αυτά, η κωμική σειρά των Alec Berg και Bill Hader μπορεί να περηφανεύεται πως όχι μόνο δοκίμασε, αλλά κατάφερε να φέρει εις πέρας έναν αρκετά φιλόδοξο στόχο (που μάλλον μόνο το Fargo έχει τελειοποιήσει). Η σειρά επικεντρώνεται στη ζωή του Barry, ενός πρώην πεζοναύτη και νυν εκτελεστή (με ενδείξεις πως πάσχει από PTSD), ο οποίος ανακαλύπτει στο θέατρο μια δραστηριότητα ικανή να ζεστάνει την ψυχρή καρδιά του και να δώσει νόημα στη ζωή του, με τους δημιουργούς της σειράς να καταφέρνουν να ασχοληθούν σε βάθος με την ψυχοσύνθεση του πρωταγωνιστή τους, χωρίς όμως να υπονομεύουν την κωμική διάσταση της.

Το μυστικό της επιτυχίας μάλλον κρύβεται στους ιδιαίτερους χαρακτήρες, οι οποίοι μοιάζουν να μην ανήκουν απόλυτα στον μικρόκοσμο που τους έχει τοποθετήσει το σενάριο. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα βέβαια αποτελεί ο ίδιος ο Barry. Αν και ικανότατος στη δουλειά του, η εμφάνιση του δεν θυμίζει σε τίποτα το μάτσο παρουσιαστικό το οποίο έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε σε τέτοιους χαρακτήρες, ενώ όσο και αν αγαπάει την υποκριτική, η σκληρή αλήθεια είναι πως δεν το’ χει ιδιαίτερα. Στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται και οι υπόλοιποι χαρακτήρες, όπως οι δύο Τσετσένοι μαφιόζοι για τους οποίους δουλεύει ο Barry (εκπληκτικός Glenn Flascher, σπουδαίος Anthony Carrigan). Αν και θεωρητικά κάθε κίνηση τους, κάθε ατάκα τους θα έπρεπε να προκαλεί τρόμο, στην πραγματικότητα είναι δύο αρχάριοι, κατά βάθος συμπαθητικοί τύποι, οι δίνουν την εντύπωση πως βρέθηκαν σε αυτές τις θέσεις ισχύος τυχαία. Αυτή η διαρκής ανατροπή των προσδοκιών χαρακτηρίζει τη σειρά σε όλη της τη διάρκεια, αποτελώντας τον καμβά πάνω στον οποίον στήνονται οι περισσότερες σουρεαλιστικές και κωμικές στιγμές της και δίνουν την ευκαιρία να ελιχθεί στις σκηνές δράσης, οδηγώντας τες σε απροσδόκητα, συχνά χιουμοριστικά, μονοπάτια.

Αυτοί οι σεναριακοί ελιγμοί επιτρέπουν και στον πρωταγωνιστή της σειράς Bill Hader να ανταπεξέλθει αποτελεσματικά στις σκηνές δράσεις (επειδή ουσιαστικά δεν υπάρχει κάποια συγκλονιστική τέτοια σκηνή), αν και εκεί που λάμπει πραγματικά είναι όταν πρέπει να εκφράσει την ασφυξία και τον περιορισμό που του προκαλεί η κρυφή ζωή του, ενώ έχει και κάποια ξεσπάσματα στα οποία οργιάζει ερμηνευτικά. Απολαυστικός είναι επίσης ο Henry Winkler ως ο ερωτίλος δάσκαλος υποκριτικής, ενώ η Sarah Goldberg είναι απόλυτα πειστική ως η γυναίκα-νάρκισσος που θα κάνει δύσκολη την ερωτική ζωή του Barry, ο οποίος παρ’ όλα αυτά βλέπει στο πρόσωπο της την ευκαιρία για μια διαφορετική, “κανονική” ζωή. Αυτοί οι δύο χαρακτήρες αποτελούν το σατιρικό σχόλιο της σειράς για τον λαμπερό κόσμο του L.A. Από τη μια έχουμε τον δάσκαλο υποκριτικής, ο οποίος εννοείται πως έχει γράψει βιβλίο με συμβουλές, αλλά θυμίζει και λίγο απατεώνα τύπου Saul Goodman, ενώ η Sally της Goldberg είναι τόσο σίγουρη για το υποκριτικό της ταλέντο που απαιτεί να ερμηνεύσει τον ρόλο του Μάκβεθ!

Εν ολίγοις, το σενάριο αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο μιας φιλόδοξης σειράς που θα μπορούσε να καταλήξει χαοτική, αλλά παρέα  με τις εξαιρετικές ερμηνείες και τη σκηνοθεσία που χειρίζεται με μαεστρία το ιδιαίτερο υλικό,  η σειρά αναδεικνύεται ως ένα από τα πιο ενδιαφέροντα sitcoms των τελευταίων χρόνων, όρος βέβαια που πλέον έχει μεταλλαχθεί σε κάτι αρκετά πιο περίπλοκο από αυτό που ξέραμε πριν λίγα χρόνια. Ας ελπίσουμε η δεύτερη σεζόν, για την οποία έχει ήδη ανανεωθεί, να σταθεί το ύψος της πρώτης.