Είναι γνωστό πως δεν είμαι και μεγάλος φαν του MCU(εδώ), αλλά αντίθετα λατρεύω τον Daredevil και μου ψιλοάρεσε η Jessica Jones, η οποία είχε ενδιαφέρον και θα ήταν η τέλεια υπερηρωική σειρά αν δεν έπεφτε θύμα κάποιον εύκολων λύσεων. Οπότε, αν και δεν περίμενα πολλά πράγματα από τη νέα σειρά του Netflix, ξεκάθαρα λόγω του άγνωστου χαρακτήρα, είχα μια κρυφή ελπίδα πως δεν θα απογοητευτώ.
Δυστυχώς, η ελ-πίδα έδωσε τη θέση της στη λε-πίδα, η οποία με προκαλούσε να κόψω τις φλέβες μου, σκέψη αρκετά δελεαστική τολμώ να πω, καθώς η σειρά -ειδικά στο πρώτο μισό- ήταν ανηπόφορα βαρετή.
Εξηγούμαι. Το σενάριο είχε άπειρα προβλήματα, με κυριότερο οτι ουσιαστικά δεν υπήρχε πραγματική απειλή για τον πρωταγωνιστή μας, τουάχιστον στο πρώτο μέρος της σεζόν. Βέβαια, όταν αυτό άλλαξε και εμφανίστηκε κάποιος αντίπαλος της προκοπής, αυτό έγινε με πολύ απότομο τρόπο που έδινε την εντύπωση πως απλά προσπάθησαν να σώσουν ο, τι μπορούσαν. Μέχρι τότε εμείς είχαμε βαρεθεί και ένας θεός ξέρει πως αντέξαμε και είδαμε μέχρι το μέτριο φινάλε.
Κάτι ακόμα που με ενόχλησε ήταν η αντιμετώπιση του Luke από τους κατοίκους, οι οποίοι μαζεύονται για να διαμαρτυρηθούν για την υποτιθέμενη απειλή λόγω των υπερδυνάμεων του, αλλά δεν τους είδα να μαζεύονται και να διαμαρτύρονται, όταν έγινε ο χαμός στους Avengers και σε άλλες τόσες ταινίες της Marvel. Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι οτι, ναι μεν είναι θετική μια τέτοια, πιο ρεαλιστική προσέγγιση, αλλά στην περίπτωση αυτή δεν κολλάει, καθώς δημιουργούνται καταστάσεις, οι οποίες δεν βγάζουν νόημα με βάση τα όσα ξέρουμε από τις ταινίες.
Πέρα από αυτά τα δύο βασικά θεματάκια, έχουμε το soundtrack, το οποίο ναι μεν μου άρεσε γιατί βασίστηκε σε αφροαμερικάνικη μουσική(jazz, hip hop, soul) και ήταν πραγματικά πολύ καλό, αλλά ο τρόπος με τον οποίο το αξοιποιούσαν θύμιζε αισθητική music video. Επίσης, απογοητεύτηκα από τις σκηνές μαχών, που ήταν οι χειρότερες απ’ όλες τις αντίστοιχες σειρές του Netflix, καθώς και από τις ερμηνείες, οι οποίες μπορεί σε γενικές γραμμές να ήταν καλές, αλλά εκεί που χρειαζόταν το κάτι παραπάνω οι βασικοί πρωταγωνιστές δεν μπόρεσαν να αποδώσουν σωστά. Βέβαια, ο Cottonmouth ήταν εξαιρετικός, να τα λέμε και αυτά!
Στα υπέρ της σειράς μπορούμε να βάλουμε μερικούς ξαφνικούς θανάτους, οι οποίοι ναι μεν ήταν υποχρεωτικοί, γιατί η ιστορία δεν προχωρούσε αλλιώς, αλλά όπως και να το κάνουμε ήταν αναπάντεχοι. Το σημαντικότερο στοιχείο της σειράς όμως είναι η κοινωνική της σημασία. Ένας αλεξίσφαιρος αφροαμερικανός έρχεται την κατάλληλη στιγμή, ύστερα από αρκετές δολοφονίες αφροαμερικανών από αστυνομικούς.
Συνοψίζοντας, η σειρά δεν αξίζει το χρόνο σας, αλλά δυστυχώς αν θέλετε να δείτε και το αναμενόμενο Defenders αναγκαστικά θα πρέπει να το υποστείτε.
2.5-/5
THIS IS NOT A BLOG 